Yosemite, Death Valley and Las Vegas!!

Hey guys!!

Zoals de titel al doet vermoeden gaat het waarschijnlijk een lang verhaal worden. Het is nogal moeilijk om op wifi te komen hier dus ik ben helaas niet in staat om iedere dag wat te typen wat ik dus in eerste instantie wel wou gaan doen. Natuurlijk mijn excuses daarvoor ;)Gisteren had ik al een klein verhaaltje getypt maar niks over Yosemite en Death valley. Dat gaat nu dus komen. Op dit moment zit ik op mijn hotelkamer in Vegas op de laptop van Vince om dit verhaal te typen aangezien mijn laptop op een of andere manier niet meer wilt opladen... Dat zoek ik straks wel uit. Eerst breng ik jullie 3 dagen terug. Ik breng jullie terug naar California waar het echte avontuur pas begon. Na een paar uurtjes San Francisco stapten we in de bus op weg naar Yosemite. Onderweg uiteraard een paar keer gestopt om te tanken, een walmart te bezoeken voor boodschappen en na een rustige en mooie rit van 3,5 uur over de brede wegen van de interstates kwamen we aan in het park. Net buiten het park moesten we onze tenten opzetten. Matt, onze reisleider, deed een tent even voor en daarna kon iedereen aan de slag. Hierna hadden we een heerlijke barbeque waar er van alles was. Kipfilets, groentes en broodjes. En natuurlijk veel bier. Het was een gezellige avond wat werd afgesloten met een kampvuur.

Ik sliep samen met de nuchtere en rustige Australier Vince. Hij wist al het een en ander af van kamperen en daardoor ging het vrij soepeltjes. Nou ja, er waren een paar kleine dingetjes die niet helemaal goed waren maar we hadden onderdak en dat was nodig want in de nacht werd het behoorlijk koud in deze omgeving. De temeratuur ligt in de nacht ongeveer net boven het vriespunt maar gelukkig had ik een goede slaapzak bij me.
Vince had dat niet. Hij is al 3 maanden bezig maar het enige wat hij bij zich heeft is een laptop, een trui, een paar broeken en een iPhone. Een klein rugzakje dus. Een slaapzak halen deed hij bij de walmart. Hij wou er niet al te veel geld aan uitgeven dus het werd een kinderslaapzak van Hello Kitty. Een roze ding met natuurlijk leuke tekeningen erop. Het was alleen maar 1,50 lang en hijzelf is 1,85. Hij had dus behoorlijk koud tijdens de nachten dat we in Yosemite waren. De volgende dag waren we allemaal wel aardig vroeg uit de veren om te ontbijten en een lunchpakketje te maken. Hierna stapten we de bus in voor ritje van ongeveer 25 minuten en daarna waren we ongeveer midden in het grote park, dat ongeveer drie miljoen hectare groot is. Matt reed ons eerst naar de Bridalveill waterval. Een waterval van ongeveer 100 meter hoog en het was indrukwekkend om te zien. Natuurlijk wilde ik (en andere) dit van dichtbij zien. De kracht waarmee het water op de rotsen slaat zorgde ervoor dat er een grote 'regenbui' ontstond. Na ongeveer 10 minuten waren we allemaal zo goed als doorweekt en we gingen, na een paar prachtige foto's te hebben gemaakt, terug naar de bus. Matt reed ons naar Yosemite village. Maar niet voordat we dat hadden onderbroken met een tussenstop om El Capitan te bekijken. Een indrukwekkende loodrechte rotsblok van ongeveer 2 kilomter hoog. Nog steeds onder de indruk hiervan kwamen we aan in het dorpje. Het is een leuk klein plaatsje met een visitors centre en een giftshop. Vanaf daar liet Matt ons gaan tot 5 uur en we kwamen daar aan rond 9 uur. Plenty of time dus!! Ik trok door het park met drie anderen. Jaqcy, Lian en Heidi. Drie vrouwen inderdaad:P We bepaalden onze route want we wilden natuurlijk zoveel mogelijk gaan bekijken. We begonnen met een bezoekje aan de lower falls. Een mooie grote waterval die in verbinding staat met nog een andere waterval die hoger ligt, the upper falls. Bij beide watervallen konden we komen maar de tocht naar de upper falls zou ongeveer 5 uur in beslag nemen en dat viel dus af. We liepen naar de plek waar al het smeltwater (het water van de watervallen bestaat alleen uit smeltwater, daarom zijn ze in April het mooist) met een onmetelijke kracht op de rotsten terecht kwam en ook hier hebben we dus mooie foto's gemaakt. Met een schitterend uitzicht op de Half Dome (nog een indrukwekkende berg) liepen we weg van de falls om vervolgens te lunchen. We zaten op een bankje met een prachtig uitzicht op watervallen waar we net vandaan kwamen. Hierna pakten we de shuttlebus richting Mirror Lake. De shuttle bus is ideaal voor dit park. Het rijdt op waterstof (dus milieuvriendelijk) en het is gratis. Maar hoe dan ook, de naam zegt het al het meer moet zo helder zijn dat het echt een spiegel is.Tijdens de rit in de bus vertelde de chauffeur dat in de ochtend de eerste beer was gezien. Beren leven daar in het wild en komen rond deze tijd net uit hun winterslaap. In deze tijd zijn ze het gevaarlijkst omdat ze een lange tijd niets gegeten hebben en alles willen eten wat ze tegenkomen. Nadat we uit waren gestapt moesten we nog een mijl lopen naar Mirror Lake. De wandeling was onvergetelijk. Half Dome was in prinicipe naast ons en steeg indrukwekkend boven ons uit. We kwamen bij Mirror Lake en daar hebben zijn we even met de voeten in het water gaan staan. Het was ijskoud maar wel lekker. We hebben daar nog even lekker op het gras gezeten en gepraat over van alles en nog wat. Ik was voornamelijk aan de praat met Jacqy en Lian was veel bezig met Heidi. Het was ongeveer 25 graden dus het was heerlijk weer en wilden dan ook eigenlijk niet weg hahah. Na een tijdje zijn we toch maar gegaan en hebben weer de shuttle bus gepakt na happy isles. Een grote mooie beboste omgeving waar drie kleine rotseilandjes lagen. Een rustige omgeving waar het water snel stroomt en er nog steeds enorme hoge bomen staan die leuk heen en weer gingen door de harde wind. Het was al bijna 5 uur dus we pakten weer de bus terug na de village waar we hadden afgesproken met Matt. Nadat iedereen er was zijn we terug gelopen naar de bus en nam ik afscheid van dit indrukwekkende park. Als ik ooit nog eens in de VS kom, wat waarschijnlijk wel weer zou gebeuren :P) wil ik dit park nog eens aandoen. Want er is nog veel meer te zien en te doen. In de avond hadden we weer een heerlijke maaltijd. Ditmaal was het pasta met wat salade. Zoals Matt zei: simpel, lekker en goedkooop. Op diezelfde avond kwam een andere groep van G adventures ook op de camping staan. Deze hadden al een hele tour gehad en hadden een nacht op deze camping en daarna zouden ze Yosemite ook aandoen. Ditmaal was daar het kampvuur en ook daar hebben we het dus gezellig gehad. Hier ontmoette ik onder andere Valery. Een jonge vrouw van 24 uit Ontario, Canada. Natuurlijk hebben we het over onze avonturen gehad en wat wij nog allemaal gaan meemaken. Vegas kwam bijvoorbeeld veel ter sprake. Maar daarna hadden we over ons zelf. Valery vertelde, tenminste dat vond ik, een echt avonturiersverhaal. Net zoals dat van Vince eigenlijk. Ze had een baan als marketingmanager bij een software bedrijf. Een goede job dus. Maar ze heeft alles achtergelaten om te reizen en om te zien wie ze nou eigenlijk echt is. Ik hou wel van zulke verhalen. Ik hou ook wel van zulke mensen. Gewoon mensen die hun eigen ding doen. En ik kom er nu wel een beetje achter dat de mensen in deze landen gewoon zo zijn. No worries, het komt allemaal wel goed. Ze vroeg nog aan mij hoe Nederland was. Ik zei dat het een goed en mooi land is. Misschien dat ze het ooit nog eens opzoekt... Verder zaten er ook een aantal Ieren in de deze groep wiens familieleden in Groningen wonen. Ze hebben het daar erg naar hun zin en houden echt van Nederland. Altijd goed om te horen natuurlijk ;)Het was ongeveer 12 uur toen we naar bed gingen zodat we de volgende dag weer fris en fruitig waren!!

Want dat moesten we zijn. De rit ging naar Lake Isabella. Daar zouden we op een camping verblijven en van daaruit naar Death Valley en uiteindelijk naar Las Vegas. De rit zelf duurde ongeveer 7 uur. Volgens Matt niet eens een van de langste. Ik ben benieuwd... En dat terwijl Yosemite, Lake Isabella en Death Valley allebei in California liggen. Ongelofelijk die afstanden. En dat dan in een staat. Na die 7 uur durende rit (tijdens het boodschappen doen heb ik de Amerikaanse vlag gekocht ;)) kwamen aan op een leuke camping dat niet al te ver van het meer stond. Toch heb ik van het meer niet veel gezien. De camping had wifi, een mooie keuken en een leuk Amerikaans barretje. De tenten opzetten ging moeilijk omdat het erg hard waaide. Tuurlijk leverde dit ook weer leuke momenten op. Nadat dat allemaal gebeurd was konden we gaan eten. De Aziatische vrouwen gingen ditmaal koken. Het was Nasi met ei er doorheen. Toch heel anders dan thuis want zo slecht was dit niet. Maar ik ben nou eenmaal geen echte rijsteter dus zoveel heb ik niet gehad. Toen het eten op was ben ik het barretje gaan zitten samen met Jacqy, Vince en Lian. Een potje pool gespeeld en een echte Amerikaan ontmoet. Chuck was his name. Een oudere man die twee jaar terug zijn vrouw voorgoed had verloren. Een echte countryman en hij zou ons wel even leren poolen. Hij kende alle regels en speelde dus ook een potje mee. Ondanks alle kennis en ervaring legde die het af tegen Jaqcy :P. Het barretje zelf was precies zoals in de films. Een aantal luid sprekende mensen en een dikke barvrouw achter de tap. De Amerikanen vonden het prachtig om te horen dat ik en een aantal andere mensen van de andere kant afkwamen. Met die andere kant wordt natuurlijk de andere kant van de Atlantische oceaan bedoeld.

In die nacht was de natuur zelf een beetje onrustig. Het onweerde wat en het regende. Maar gelukkig hebben we toch goed uit kunnen rusten want op deze dag gingen we naar Death Valley en Las Vegas!!! De rit naar Death Valley was 4 uur en daarna was het nog 2 uur rijden naar Vegas. Vegas was al een paar dagen het onderwerp van gesprek bij sommige groepsleden maar zelf had ik meer zin in Death Valley. Dit rit er naar toe was indrukwekkend. De droge en lege vlaktes om ons heen en die eindeloos waren gaven een gevoel van vrijheid. De eerste stop was op een mooi uitzichtpunt. Het was nog niet echt de vallei zelf maar we zaten al wel onder zeeniveau. We reden verder naar beneden waar we aankwamen bij zandduinen. Het leek op een grote woestijn. Het uitzicht dat we hadden op de bergen om ons heen was onbetaalbaar. De duinen zelf waren ontstaan van zand dat van de bergen afkwam. Het heeft dus vele jaren geduurd voordat het er zo uitzag. Op deze plek hebben we natuurlijk leuke foto's gemaakt.
We moesten nog ongeveer 45 minuten rijden voordat we aankwamen bij een giftshop enz waar we zouden lunchen. Het waaide erg hard dus het was moeilijk om alles op de tafels te krijgen en te houden maar we hebben het toch voor mekaar gekregen! Nadat we dat allemaal binnen hadden reden we verder naar badwater basin. Het laagste punt van Noord-Amerika. Het bestond uit een grote zoutvlakte met in de verte hoge bergen. Het is een vlakte waar je je als mens onmachtig voelt. Nadat we hier een half uurtje hadden vertoefd reden we door naar LAS VEGAS!! De rit er naar toe was prachtig. Nog meer vlaktes en bergen en droge landschappen.
De stad zelf is onwerkelijk. Alles is mogelijk hier.

Nu moet ik van de laptop af van Vince hahaha. Wifi is 24 uur en duurt tot 6 uur en het is nou 5 uur.

Het volgende verslag doe ik vanuit de volgende bestemming en dat is de Grand Canyon. Ik hoop dat ik daar wifi heb. Als ik het niet heb komt het er natuurlijk ook niet van. Ik zie het wel. Ik heb daar sowieso een helikoptervlucht en daar heb ik natuurlijk heel veen zin in!!

Iedereen een fijne dag en ik laat wel weer van me horen!!!