Beautiful and hard times in Down Under

Hi there people!

Het is nu 25 mei en bijna 9 uur in de avond in de omgeving van Canberra. Het is herfst in Australie en het is (abnormaal) koud. In de Snowy Mountains is een week geleden 27 centimeter sneeuw gevallen. De sneeuwval is vroeg en veel. Een paar weken geleden hadden we de tropische hitte in de toen we in het hart van dit grote eiland waren. De afgelopen maand is druk geweest maar het was fantastisch. Samen met Theo hebben we meer dan 13000 kilometer afgelegd. Het is een afstand die de meeste in een jaar afleggen....

Tja, wat hebben we veel gezien, gedaan en ervaren. De hele maand was fantastisch. We hebben er zelfs een relatie aan over gehouden en het was dan ook erg moeilijk om afscheid te nemen van mijn eerste grote liefde. Ik heb het op het moment nog steeds moeilijk. De campervan voelt leeg aan zonder haar en het is ontzettend wennen. Maar we kunnen allebei terug kijken op al het moois dat we hebben gezien en dat zorgt ervoor dat ik met een glimlach dit verhaal kan schrijven en dat ik ook met een grote glimlach de toekomst tegemoet zie.

Rijden door Oz. Ongelofelijk wat een land is dit. Ritten van rond de 5 of 6 uur werden snel normaal door het lege landschap van de eindeloze Outback in het midden van het land. Het had iets magisch. We verloren onszelf maar we vonden mekaar weer terug. We hebben het echte Australia gezien. Geen oostkust waar alle toeristen zijn. In plaats daarvan zijn we naar Tablelands National Park geweest. Een prachtig stukje Queensland waar we een van de weinige waren. Ik weet niet wat ik zo gauw allemaal kan beschrijven. Het is teveel om op te noemen. Wat ik heel indrukwekkend vond was de Great Ocean Road. Een lange slinger weg die ons langs de hele zuidkust bracht. We zagen de 12 Apostelen, Loch and Gorge en vele andere mooie dingen. Maria vond Girraween National Park het absolute hoogtepunt. Een park met vele grote granieten rotsklompen die zo glad waren dat we er zowat vanaf gleden. Gelukkig zijn we veilig en wel weer terug bij de altijd betrouwbare campervan Theo beland.

Angstige en aparte momenten waren er ook. Voordat we de Stuart Highway (de weg die van zuid naar noord gaat dus dwars door het land) begonnen las ik over een 'moordzaak' die nooit is opgelost. Op de Stuart Highway was in 2001 een Engelse backpacker vermist geraakt die samen met zijn vriendin was gestopt voor een man die gebaarde dat die hulp nodig had met zijn auto. De vriendin werd verkracht en de jongen werd nooit terug gevonden (behalve een plas bloed) Het hele gebeuren was tussen Alice Springs en Tennant Creek. En alsof het zo hoort was er bij dit stuk een man die met zijn auto langs de weg stond en ook hij gebaarde naar mij dat ik moest stoppen. Ik twijfelde en keek Maria aan en we besloten dat het beste was om door te rijden. Later dacht ik terug aan de mysterieuze zaak en ik was blij dat ik niet was gestopt.

Een eindeloze highway in het noorden van Aus die ervoor zorgde dat we bijna droog kwamen te staan. Geen bezinestation voor 300 kilometer maar op het juiste moment vonden we er een. Thank god for that!

Een ander angstig moment; geschreeuw van een vrouw die de stilte van de avond verbrak. We stonden op een rest area en even verderop waren een paar huizen en daar kwam het geschreeuw vandaan. We keken twee keer naar de sloten van de deuren...

Gelukkig zijn er meer magische momenten.

Toen we op weg waren naar Ayers Rock zaten we onder een heldere sterrenhemel waar we een paar vallende sterren wisten te spotten. De sterrenhemels waren iedere avond weer adembenemend mooi.

De Road Trains. De brommende motoren van deze monsters boezemen angst in en we moesten zelfs een keer van de weg af omdat er een te breed was. Ze vervoeren honderden koeien of enorme grote bulldozers. De een is nog groter dan de ander.

Het absolute hoogtepunt is natuurlijk de relatie die ik begon met Maria. Ik heb nog nooit iemand als zij ontmoet. Iedere dag wist ze me weer te vermaken en ze zorgde goed voor me. Tijdens het rijden kreeg ik vaak de water fles aangeboden en haar kookstijl was uit de kunst! Ik kan goed met haar ouwehoeren en Een schat van een meid die perfect bij mij past. We zijn erg hecht en ik hou ontzettend veel van d'r.

Wat was het moeilijk om haar te laten gaan. En wat was het moeilijk om weer een rit te maken met Theo. Maar we zullen weer samen zijn binnenkort! Dat verwarmd me van binnen in deze vrieskou...

Cheers...