Een avontuurlijke reis

Vannacht ging het dan dus eindelijk gebeuren. De trip naar New York City. Om half 2 stonden we op (m’n ouders en ik) en rond 2 uur zaten we in de auto op weg naar Dusseldorf Airport. Het ging allemaal goed. Er waren geen files of grote wegwerkzaamheden. Dus we konden gewoon goed doorrijden. Op het vliegveld konden m’n ouders de auto kwijt en we waren ook nog eens dichtbij de terminal. Hier eenmaal aangekomen moesten we nog zeker een half uur wachten voordat ik kon inchekken. Helemaal niet erg natuurlijk…

Maar toen ik en pa en ma bij de incheckbalie stonden vroeg die vrouw achter de balie of ik een visum had of esta. Ik had natuurlijk geen visum. Daar is het verblijf tekort voor maar dat esta had ik ook niet. De vrouw zei dat iedereen dat wel wist die naar de USA vliegen. Maar aangezien dit de eerste keer is voor mij wist ik hier natuurlijk niets van af. Bovendien heb ik die site nergens zien staan!! Natuurlijk hebben we gevraagd of dat nog geregeld kon worden. En ja gelukkig, dat kon. Ze gaf ons een link mee op een papiertje van de site. Mijn moeder en ik liepen naar een computer toe waar internetverbinding was. Natuurlijk moest hier weer geld in. We hebben er een euro ingestopt zodat we rond de 10 minuten de tijd hadden om het te regelen.

Maar jammer genoeg waren er nog wat problemen. Eerst dachten we dat de link niet klopte. Elke keer als we het intypte gaf dat ding aan dat er geen verbinding gemaakt kon worden. Uiteindelijk na veel proberen is het gelukt. Hier bleek dus dat er een aanvraagnummer moest vrijkomen en dat moest ingevoerd worden met paspoortgegevens etc etc. Na veel gedoe is het gelukt en toen had ik dus toestemming gekregen om op vakantie te gaan naar de USA. Het inchekken ging verder goed en de koffer waren we dus kwijt. We hebben nog even een klein ontbijtje gehad (een croissant met een cappachino) en daarna was het tijd om afscheid te nemen. Ik liep door de gate door en toen stond ik er helemaal alleen voor.

Toen moest ik natuurijk nog door de controlegate. Hier moest ik dus alle sieraden af doen, riem, portemonnee moest eruit en mobiel etc. Hier ging het allemaal goed. Ik werd er ditmaal niet tussen uitgeplukt. Ik kon dus gewoon alles weer pakken en doorlopen naar de terminal waar ik nog een klein uurtje heb gewacht op mijn eerste vlucht: van Dusseldorf naar Berlijn-Tegel. De vlucht zelf was erg kort. Rond de 50 minuten. Dus voordat ik het wist stond ik in Berlijn.

Het weer was erg slecht in Berlijn. Het was alleen maar grijs en het miezerde wat. Gelukkig hadden de vliegtuigen er geen enkele problemen mee. Op vliegveld Tegel heb ik bij een infodesk de weg gevraagd. Ik moest overstappen op het vliegtuig dat me naar The big apple zou brengen. De mevrouw hielp me vriendelijk maar toch slaagde ik er niet in om mijn gate en terminal te vinden. Dus ik weer terug en toen bleek het heel simpel te zijn. Ik zat in de buurt maar was er voorbij gelopen. Het was rond kwart voor 8 toen ik daar aankwam bij de paspoortcontrole. Hier kreeg ik een sticker aan m’n rugzak. De man bij de paspoortcontrole zei tegen me dat ik om 9:00 kon instappen en het had dus weinig nut om te al door de gate heen te gaan. Ik ben dus nog even wat gaan eten in een aardig luxe restaurant wat op de eerste verdieping zat. Ik heb hier een “morning starter” gegeten. Dat was een croissant met jam en boter en een grote kop cappachino. Dit ging er natuurlijk wel in. Nadat ik me maag had gevuld en nog even rustig heb gezeten ging naar de gate voor mijn volgende en laatste vlucht om naar NYC te komen. Maar bij deze gate werd het leuk….

Ik kwam daar aan en natuurlijk moest ik weer alles af doen en alles uit m’n broekzakken halen. Ik liep door de gate en het ding ging niet eens af maar toch werd ik grondig gecontroleerd. Zelfs de schoenen moesten uit en aan m’n voeten kreeg ik natuurlijk ook een grondige controle… De schoenen moesten nog apart nog een keer door de scan heen. Toen was de handbagage aan de beurt. Alles moest eruit. Ik had er dus stripboeken inzitten, de laptop en een paar oplaadsnoeren. De stripboeken werden grondig doorzocht. En mijn handbagagerugzak moest nog een keer (leeg dus) door de scan. Ook mijn laptop moest grondig gecontroleerd worden. Alsof er een bacteriekweek van werd genomen. Ze gingen er met een bepaald papiertje overheen en toen kreeg ik te horen dat het goed was…. Nou ik was blij dat ik er doorheen was.

Eindelijk kon ik dus dat vliegtuig in. Een vliegtuig dat trouwens heel lang is maar het heeft geen twee verdiepingen en ook geen 4 motoren zoals ik wel verwacht had. Maar ondanks dat was de service perfect. Er werd veel gratis drinken aangeboden en natuurlijk een twee maaltijden(een koude en warme). De warme bestond uit kip met een chamignonsaus eroverheen met aardappelpurree en wat worteltjes en stukjes prei. Verder nog wat crackers en een klein taartje.De koude was een stuk chocoladecake, aardappelsalade en crackers. Toen iedereen het op had kwamen ze nog langs met spaanse thee en koffie. Ik koos voor de spaanse thee. Na een hele lange reis van 8 uur en 10 minuten kwamen aan op JFK. Onderweg moest iedereen nog een formulier invullen wat degene allemaal bij zich had. Als je dingen bij je had van boven de 10000 dollar kon je namelijk voor de rechter verschijnen aangezien je dat niet zomaar het land mag invoeren. Ook het eten wat we bij ons hadden in de handbagage moest eruit. Dus ja mam die snoepzak (waar ik wel wat uit heb gegeten) moest ook de vuilnisbak in.... :(

Op JFK heb ik natuurlijk lang bij de security gestaan Hier zijn ze eigenlijk het strengst van allemaal. Mobieltjes of ipods of wat dan ook moest allemaal uit en de beveiligers wilden het allemaal niet zien. Uiteindelijk was ik aan de beurt voor de paspoortcontrole en om het formulier te laten chekken wat ik onderweg moest invullen. Ook moesten ze vingerafdrukken van me hebben en een foto. Toen dit allemaal gedaan was kon ik eindelijk het vliegveld verlaten en een traditionele yellow-cab uitzoeken. Het was een vriendelijke chineese chauffeur. Hij vroeg naar waar ik vandaan kwam etc. Hij zette me keurig voor het hotel Vanderbilt af. Hier kwam ik dus binnen om in te chekken. Ik moest nog een formuliertje invullen en daarna betalen. Wat bleek nu, mijn bankpas werd niet gepakt door het apparaat. Ik moest het dus ergens uit de muur halen. Ik vond al snel een bank en daar kon ik dus het klusje klaren. Maar het gaat hier toch wel iets anders dan in NL. Er waren verschillende opties mogelijk om geld te krijgen. Ik wist natuurlijk niet welke optie ik moest hebben dus ik vroeg het gewoon aan een paar yankees die ook bezig waren met geldpinnen. Ze hebben me aardig geholpen maar uiteindelijk verwees een man me toch naar de helpdesk. Hier kwam een aardige mevrouw aan lopen die mij wel wou helpen. Uiteindelijk is het dus gelukt om 500 dollar te pinnen en hiermee kon ik dus het hotel betalen. Direkt daarna gevraag hoe het zit met internet en die code heb ik gekregen. Dus meteen contact opgezocht met het thuisfront via de laptop. Natuurlijk waren we erg blij mekaar weer te horen en te zien!!! Jaja via Facetime ;)

Nu sluit ik dit lange verhaal af. Ik hoop de volgende verhalen iets korter te maken. Vanavond wil ik nog even opzoek naar een eettentje en nog evt. wat rondlopen in Central parc. Morgen wil ik de echt skyscrapers gaan bekijken. Zoals het chyrsler building en empire state building. En waarschijnlijk nog rondlopen op Times Square. The crossroad of the world!!! Morgen horen jullie sowieso weer van mij!!

Groeten vanuit een warm hotelkamertje in New York City.